Wicie gniazda

Witajcie Kochani,

To już marzec, ani się obejrzymy a będziemy się przygotowywać do Świąt Wielkanocnych.

Kiedy te czas zleciał?nie wiem..38 tydzień ciąży właśnie się rozpoczął choć pamiętam jak byłam dopiero w 8..trochę mnie to przeraża ale , że każdy dzień niesie ze sobą coś nowego, pięknego to staram się nie oglądać wstecz.

Dopadło mnie jakiś czas temu „wicie gniazda”. Znacie to uczucie? dopada wtedy kiedy sił fizycznych jest coraz mniej a tu tyle rzeczy zaplanowanych do zrobienia. Miałam już dość kolorów , ludwikowski styl też nam się powoli opatrzył więc na tyle ile mogłam poszalałam z mebelkami. O białych dechach podłogowych i ścianach mogłam sobie pomarzyć bo wystarczył mi widok Adama na myśl o remoncie. Gdyby nie maleństwo pewnie sama chwyciłabym za pędzel i w weekend przemalowała ściany, ale że w obecnym stanie rozsądek bierze górę muszę się chwilowo zadowolić tylko takimi zmianami. Chyba ostatnio zatraciłam się w nowoczesności. Za dużo mi już było Ib Laursenowskich kubeczków i innej ceramiki , którą namiętnie odkładałam . Zatęskniłam za prawdziwym klimatem shabby połączonym z Rivierą Maison, która już od dłuższego czasu chodziła mi po głowie. Mało funkcjonalny kominek zastąpiła bieliźniarka, która dała mi możliwość poukładania wszystkich naszych domowych tekstyliów. Po głowie chodziły mi stare wazy, półmiski i kosze. Wyjazd na starocie zaowocował prawdziwy łupami. Swoją drogą jestem aż zdumiona, że zawsze udaje mi się wynaleźć to co mam w planach. Tak więc w 9 miesiącu ciąży, trzymając pod pachą koszyk pełen ceramicznych amforek  w różnych wielkościach, piękne srebrne naczynia oraz stare obśrupane drzwi , szłam szczęśliwa niczym małe dziecko, które właśnie wyszło z workiem pełnym zabawek . Znacie to uczucie? Chyba tak…bo podziwiając Wasze blogi wiem jaką frajdę potrafi sprawić zakup małej filiżaneczki wynalezionej spośród prawdziwych mało urodziwych gratów. I nawet fakt, że zanim te staruszkowate drzwi staną w salonie minie troszkę czasu, bo na ich dopieszczenie poczekam aż wrócą mi siły i forma, to już sama świadomość ich posiadania sprawa , że poziom endorfin osiąga apogeum.

Mam już małą wizję naszego nowego/starego salonu w którym troszkę pozmieniamy. Wiszące aranżacje ścienne na rzecz starych okiennic oraz półki która będzie idealna na wyeksponowanie łupów nabytych na targach staroci. Musze tylko namówić kochanego na dzień z wiertarką i gipsem;-)) a że kobiecie w ciąży się nie odmawia to liczę na szybkie zmiany. Mam tylko nadzieję, że zdążymy;-)) a jak już wszystko będzie zapięte na ostatni guzik poślę Wam serię zdjęć z upolowanymi rzeczami.

Kochani ponieważ po cichu czuję i liczę na to, że to już ostatni wpis posyłam Wam moc uścisków.

Trzymajcie za Nas mocno kciuki a ja jak już tylko wrócę do domku podzielę się z Wami radosną nowiną.

Ściskam Was

Karolka

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***